به گزارش فرهنگ نیوز، امیرالمؤمنین علی (ع) در باب ویژگی  های انسان  های عاقل می  فرمایند:



. روش و آیین زندگی  اش بر اساس دین خداوند است، اخلاقش بر پایه  ی بردباری و حلم است.



. از روی فکر و اندیشه سخن می  گوید و نظر می  دهد.



. تا آن گاه که مورد سؤال واقع نشده است، پاسخ نمی  دهد.



. اگر لب به سخن باز کند، پخته و به حق سخن می  گوید.



. اگر سخن یا مطلبی را بشنود در آن دقت می کند، پس اگر ارزشمند بود آن را حفظ می  کند وگرنه آن را فراموش می  کند.



. اگر خبری را بگوید، راست می  باشد و به قول خود وفا می  کند.



دسته  ی دوم انسان  های احمق می  باشند که ویژگی  های آنان چنین است:



. اگر در برابر خطر قرار گیرند و یا در شرف از دست دادن منفعتی باشند و به آن ها هشدار داده شود، به  جای آن که پند گیرند و بیدار شوند، غفلت می  کنند و در لحظه  ای که باید هوشیار باشند، غافل اند.



. اگر در جایگاه و یا عمل ارزشمندی قرار بگیرند رهایش می کنند.



. اگر در اثر نادانی به مشکلی برخورد کنند بیش تر در جهل و ناآگاهی فرومی روند و به  جای این که اندیشه ای برای رفع آن نمایند و اگر خبر دروغی را بشنوند در صحت آن دقت و کنکاش نمی  کنند.



امیرالمؤمنین علی (ع) پس از آن در مورد ویژگی  های افراد فاجر و بدکار بیان داشته اند: وَ الفاجِرُ اِن اِئتَمنتَهُ خانَکَ، وَ اِن صاحَبتَهُ شانَکَ وَ اِنَ وَثَقَت بِهِ لَم یَنصحُک:



. اگر به او اطمینان نمایی، خیانت می  کند.



. اگر با او رفاقت و دوستی نمایی، آبرویت را می  برد .



. اگر با او مشورت نمایی، خیرخواه خوبی برای تو نمی باشد.



پی نوشت ها:

۱- علامه مجلسی، بحارالانوار، ج ۷۰: ۹.

۲- شیخ صدوق، حضال: ۹۱.

۳- ناطقی، نقش دین در سلامت جامعه: ۶۹- ۶۷.