میلاد سه نور ولایت، حضرت امام حسین(ع)،حضرت ابوالفضل(ع) و حضرت امام سجاد(ع) مبارک باد
- 19 فروردین 1398
- 07:56
- 0 دیدگاه
- 1110 بازدید
میلاد سه نور ولایت، حضرت امام حسین(ع)،حضرت ابوالفضل(ع) و حضرت امام سجاد(ع) مبارک باد.
ماه مبارک
ماه شعبان، نورانی و دل پذیر و روح بخش سر می رسد و چون مژده بهاری که به جان خسته باغ می دود، دل های شیعیان را تازه و شاد می کند. بوی بهشت در دل ها می پیچد و در چشم ها نور معنویت می درخشد. ماه شعبان سر می رسد و در سوّمین روز از این ماه مبارک، سومین ستاره تابناک در آسمان ولایت و امامت می درخشد. فرزند مولی الموحدین علی بن ابی طالب ساقی کوثر و زاده زهرای اطهر، نور چشم رسول خدا چشم می گشاید و عالم خاکی را به بوی بهشتی خود روح آسمانی می بخشد.
مولودی الهی
چهار سال از هجرت پربار رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، می گذرد. ماه شعبان بوی خوشش را در شهر مدینه پراکنده است. در خانه نورانی دخت پیامبر شعفی خاص موج می زند. آسمان پاک مدینه را نوری تازه تر روشن کرده است. مولودی آسمانی و الهی چشم می گشاید؛ غنچه ای بهشتی رخ می نماید؛ نوری تازه در چشم رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می درخشد؛ چشمه ساری زلال و پاک در دل عالم خاکی می جوشد و جهان خلقت را به زلال حیات بخش خود میهمان می کند.
مولودی گرامی چون حسین علیه السلام پا به عالم خاک می نهد و دل خاندان نبوت را از شادی لب ریز می کند. خدایا، به شادی دل پیامبرت در این روز مبارک دل های مؤمنان را از شادی سرشار دار.
مهر جاودانگی
حسین علیه السلام چشم می گشاید و جهان را به حضور نورانی خود روشن می کند. بوستان عصمت و طهارت به شکفتن گل وجودش زیبایی دو چندان می گیرد و آسمان زمین به میلادش لب به تبریک و تهنیت می گشاید. حسین علیه السلام می آید تا راه بر پایندگی دین جدّش رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بگشاید، آزادگی را در کامل ترین صورت به تصویر کشد و راه سرخ شهادت را به خون سرخ خود رنگین کند و مُهر جاودانگی بر اسلام ناب محمّدی زند. مبارک باد آمدنش! مبارک باد حضور پرنورش و مبارک باد میلاد خجسته اش!
قیام برای ارزش ها
امام حسین علیه السلام دومین نوگل بهشتیِ بوستانِ فاطمه علیهاالسلام قدم به عالم خاک می نهد تا مردانگی و پایمردی را در اوج عظمت خود به تصویر بکشد و چراغ هدایتی پرنور شود در ابتدای جاده امر به معروف و نهی از منکر. او می آید تا معروف را معنا کند، منکر را بشناساند و ایستادگی تا پای جان را در راه اعتلای خوبی ها به نمایش گذارد. او می آید تا در خاطرها تا ابد بنگارد که: آن دم که حریم اسلام در خطر است، آن گاه که ارزش ها مورد هجوم است و آن هنگام که «بایدها» پایمال می شود، باید برخاست؛ باید دست به کاری زد؛ باید ایستاد و ارزش ها را فریاد زد و این ایستادگی و این قیام، نه زن و مرد می شناسد، نه پیر و جوان، و نه کوچک و بزرگ.
چراغ پرنور هدایت
سلام بر سرور جوانان اهل بهشت، سلام بر نوگل خوش بوی بوستان محمدی، سلام بر غنچه نوشکفته شاخسار علوی، سلام بر دردانه درخشان فاطمی، سلام بر حسین علیه السلام ، چراغ پرنور هدایت و کشتی نجات امّت. سلام بر حسین علیه السلام ریسمان محکم سعادت و جاده روشن رستگاری و ستاره درخشانی که در آسمان عصمت تابید. چشمه سار کرم و سخاوتی که بر کویر دل های عطشناک جاری شد و دریای دانشی که گهرها به میراث نهاد. سلام بر حسین علیه السلام که خونش مُهر پایندگی بر تاریخ اسلام زد و مردانگی اش عزت را به مثابه میراثی همیشگی در دل های مسلمین قرار داد. سلام و درود خدا بر او.
جشن میلاد
مدینه را امروز هلهله ملایک فرا گرفته است. زمین و آسمان مدینه نورباران و سرور در کوچه های شهر جاری است، در خانه کوچک علی شادی موج می زند و لبخند مهمان لب های ساکنان آن است. گویا عالم خلقت در شادی میلاد مولودی مبارک چون حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام در خود نمی گنجد و شعف اش را با چراغانی آسمان شهر نشان می دهد. طفلی که امروز بر دنیای کوچک اطرافش دیده گشوده، روزی بر تارک تاریخ شجاعت و جوانمردی و مهر جاودانگی خواهد نواخت.
بهترین مولود
مبارک باد آمدنت، ای نور چشم رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ای ثمره شاخسار نبوت و ای شبیه ترین به رسول خدا. خجسته باد میلادت ای میراث دار ادب و علم و حلم علوی و فرخنده باد مقدم خوش یمنت ای نوگل فاطمه زهرا، چه نیکوست میلادت که خود سرور جوانان اهل بهشتی. جد تو بهترین بندگان خدا و پدر و مادرت بهترین زنان و مردان عالم. مبارک باد میلاد پرنورت بر همه دوستداران و رهروان راهت و عاشقان نام نیکویت.
محبّت نبوی
سومین ستاره آسمان امامت، امام حسین علیه السلام هفت سالِ پربرکت از کودکی را در دامان پرمهر و پربار جد بزرگوارش رسول اکرم تربیت یافت. شدت علاقه و محبت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، به این کودک دل بند وصف ناشدنی و بی پایان بود آن گونه که کوچک ترین اندوه یا ناآرامی او را تحمل نمی فرمود. روزی آن حضرت از کنار خانه دختر گرامی اش می گذشتند که صدای گریه کودک دل بندش حسین علیه السلام را شنیدند. وارد خانه شده، فرمودند: «مگر نمی دانید که گریه حسین چقدر در من مؤثر است؟ «آن گاه طفل را بوسیده، فرمودند: «خدایا، من این کودک را دوست دارم. تو هم او را دوست بدار».
باران رحمت
مدتی بود که باران نباریده بود. سالی خشک بود و کوفه را خشکسالی سختی می آزرد. مردم کوفه رنجور و آزرده از این خشکسالی، شکایت نزد امیرمؤمنان علی علیه السلام آوردند. امام از فرزندش امام حسین علیه السلام خواست تا دعا کند و از خداوند طلب باران نماید. امام حسین علیه السلام سرچشمه رحمت و برکت و نسیم رحمت و مهر، پس از حمد و سپاس خدا و درود بر رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم دست به دعا برداشته، از خدا طلب باران نمود. هنوز دعای حضرتش پایان نیافته بود که خداوند دستان این بنده محبوب خود را از اجابت لبریز کرد و باران رحمت خود را نازل فرمود.
بهار هدایت
امروز روز بارش باران رحمت و لطف خداست. بهار مهربانی و بخشایش است. روز میلاد چشمه سار رحمت و دریای محبت امام حسین علیه السلام است. چه زیباست اگر امروز در ریزش پرفیض این باران رحمت دل را شست و شو دهیم و جان تشنه را از زلال محبت آن مولای مهربان لب ریز کنیم؛ لحظه ای در میان شادی و شعف این خجسته روز، دریچه دل به سوی نور پرفروغ او بگشاییم و بدان سو رویم که او ره می نماید و آن گاه در شادی این هدایت ناب همواره میهمان محبتش باشیم.
شادی صد چندان
میلاد خجسته پنجمین گل شاخسار عصمت حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام را به فرزند گرامی اش حضرت صاحب الامر امام زمان مهدی منتظر(عج) تبریک می گوییم و بی قرار و منتظر، چشم به راه مقدسش می نشینیم تا قدم بر دل های ما نهد و با حضور مبارکش و با وزش نسیم عدالتش شادی این میلاد مبارک را در دل های عاشقان مکتب جدش حسین علیه السلام صد چندان کند. چشم به راه آن روز، به یمن این میلاد مبارک، بر مقدمش گل های سلام و صلوات می فشانیم و این عید خجسته را به حضرتش تهنیت می گوییم.
سلام بر حسین علیه السلام
سلام بر حسین، معدن رحمت حق و گنجینه علم و معرفت الهی. سلام بر پرچمدار علم و تقوا، پناه خلق خدا و حجت خدا بر بندگان او سلام بر او که خدایش از لغزش خطا و گناه پاک داشت و او را از هر بدی و پلیدی دور گردانید. سلام بر او که دوستی اش دوستی خدا، و دشمنی اش دشمنی با خداست. وجود مبارکش ریسمان عرش خدا و دامن پرمهرش دریچه نزول فیض خداست. هرکه دل به مهرش سپارد، رستگار شود و هرکه کینه اش به دل گیرد به گرداب هلاکت در افتد. سلام و درود خدا بر حسین و بر جدش، و بر پدر و مادر و برادرش و بر فرزندان معصومش که چشمه های حیات آفرینشند.
معدن سخاوت و بخشش
در خجسته سالروز میلاد سیدالشهدا، سرور جوانان اهل بهشت، حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به دامن رحمتش چنگ می زنیم و دستان سراسر نیاز خود را به سویش دراز می کنیم و به او که معدن سخاوت و بخشش است، امید لطف و کرم می بندیم تا به نور هدایتش دل هامان را روشن دارد و به زلال مهرش زنگار گناه از دل هامان برگیرد و در پرواز به سوی وادی لطف و رحمت الهی دریچه شفاعتمان باشد و بر این امید دل خوش داریم که هرگز دلی عطشناک از چشمه ساز زلال او باز نمی گردد و هیچ دستی تهی از لطف او باز نمی ماند.
هفت تکبیر
روز عید است. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم برای به جا آوردن نماز عید راهی می شوند. فاطمه زهرا علیهاالسلام فرزند خود امام حسین علیه السلام را مهیا نموده، همراه با جد بزرگوارش به سوی نماز می فرستد. امام حسین علیه السلام تازه در ابتدای کودکی است و هنوز سخن گفتن آغاز نکرده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به نماز می ایستد و نور چشم او نیز در کنار او کودکانه قامت می بندد. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم تکبیر می گوید و حسین کوچک او نیز به تقلید از جد بزرگوار خود، به زبان کودکی زبان به تکبیر می گشاید. ندای ملک مقرب خدا، جبرئیلِ امین، فرا می رسد که: ای رسول خدا، تکبیر نمازت را بازگو. پیامبر بازهم تکبیر می گوید و کودک دل بند او نیز باز به تقلید از جدش، اما کودکانه، تکبیر می گوید و بازهم و بازهم... تا رسول خدا تکبیر هفتم را می گوید و نور چشم او حسین، تکبیر هفتم را کامل ادا می کند. پیامبر نماز را آغاز می کند و سنتی مبارک در یادها می ماند که نماز را به هفت تکبیر آغاز کنند.
سلطان دین
سلطان دین سرآمد مردانِ حق حسین کو مظهر حقیقت و مرآت حق نماست
کانِ جلال، کوه شکوه، آسمان جاه چهر کمال، چشم هنر، چشمه صفاست
مفتاح فیض، مهر سخا، معدن کرم مصباح شرع، شمع هدی، مشعل خداست
مفهوم سرفرازی و مقصود افتخار منظور سربلندی و معنای اعتلاست
بی لطف او نهال عمل شاخ بی ثمر بی مهر او چراغ هدی شمع بی ضیاست
ابوالقاسم حالت
خنده اشک آلود
شمع می خندد و شوق رخ جانان دارد اشک ها بین که از این خنده به دامان دارد
شمع از اشک و گل از ژاله شود زیباتر خنده با دیده تر جلوه دو چندان دارد
نور شادی همه آمیخته با هاله غم که به لبخند عیان غصه پنهان دارد
شمع نور ازلی قلب همایون نبی است که دل هر بشری نور خود از آن دارد
این چه رازی است خدایا که محمّد امشب لبِ پرخنده ولی دیده گریان دارد
دانی از چیست که احمد شب میلاد حسین غم و شادی بهم از دیدن جانان دارد
شاد از این است که آخر ثمر عشق رسید آمد آن فرد که بر جامعه رجحان دارد
آمد آن سوخته دل غنچه پیوسته بهار که از او چشم جهان اشک چو باران دارد
آمد آن سایه رحمت که پناه همه اوست هرکجا روی کند میل به احسان دارد
بی نظیر است (حسان) چشمه احسان حسین که به خوان کرمش این همه مهمان دارد